4. Fourier-ummyndun

4.1. Fourier-ummyndun. Reiknireglur. Plancerel-jafnan

4.1.1. Skilgreining á L1(R)

Við byrjum á að skilgreina rúm heildanlegra falla L1(R). Við táknum L1(R) mengi allra falla f þannig að |f| er heildanlegt á R.

|f(x)|dx<.

L1(R) er vigurrúm, af því að

  1. Ef fL1(R) og gL1(R) þá er fallið f+gL1(R)
|f(x)+g(x)|dx|f(x)|dx<+|g(x)|dx<.
  1. Ef fL1(R) þá er αfL1(R), þar sem αR
|αf(x)|dx=|α||f(x)|dx<.

4.1.2. Skilgreining á Fourier-ummyndun

Fyrir sérhvert fall fL1(R) skilgreinum við fallið

Ff(k)=eikxf(x)dx,kR.

Við köllum fallið Ff Fourier-mynd fallsins f og við táknum hana með F{f} eða ˆf.

Við köllum vörpun F Fourier-ummyndun. Hún er skilgreind á L1(R) og varpar falli fL1(R) á Fourier-mynd sína Ff.

Athugið

Skilgreiningin á Fourier-ummyndun er ekki stöðluð.

4.1.3. Sýnidæmi

Skilgreinum fall fa á eftifarandi hátt

fa(x)={1,|x|<a,0,|x|a,fa:RR,a>0.

Við sjáum að fL1(R). Við reiknum nú Fourier-mynd fallsins f

ˆfa(k)=aaeikxdx=eiakeiakik=2sinakk.

4.1.4. Reiknireglur

Við byrjum á að skoða reiknireglur fyrir Fourier-ummyndanir.

  1. Látum f og g vera tvö föll í L1(R). Látum α og β vera tvær tölur í C. Þá gildir
F{αf+βg}(k)=eikx(αf(x)+βg(x))dx=αeikxf(x)dx+βeikxg(x)dx=αF{f}(k)+βF{g}(k),

Þ.e.a.s. að Fourier-ummyndun er línuleg vörpun.

  1. Látum fL1(R) og αR{0}. Þá gildir
F{f(αx)}(k)=1|α|F{f(x)}(kα),kR

sem segir okkur hvernig Fourier-ummyndun breytist þegar xαx.

  1. Látum fL1(R) og αR. Þá gildir
F{f(xα)}(k)=eiαkF{f(x)}(k),kR

sem segir okkur hvernig Fourier-ummyndun breytist þegar xxα.

  1. Látum fL1(R) og αR. Þá gildir
F{eiαxf(x)}(k)=F{f(x)}(kα),kR

sem segir okkur hvernig Fourier-ummyndun breytist þegar kkα.

  1. Látum fL1(R). Þá gildir
F¯{f(x)}(k)=¯F{f(x)}(k),kR.

Athugum að ef fL1(R) er raungilt, þ.e. f:RR, þá gildir

F{f(x)}(k)=¯F{f(x)}(k),kR.
  1. Látum fL1(R) vera jafnstætt. Þá gildir
F{f(x)}(k)=20cos(kx)f(x)dx,kR.
  1. Látum fL1(R) vera oddstætt. Þá gildir
F{f(x)}(k)=2i0sin(kx)f(x)dx,kR.
  1. Látum fC1(R). Gerum ráð fyrir að f og f séu í L1(R). Þá gildir
F{f(x)}(k)=ikF{f(x)}(k),kR.

Regla 8 tengir Fourier-mynd fallsins f og Fourier-mynd afleiðu þess f.

Ef fCm(R) og f,f,,f(m)L1(R), þá gildir

F{f(j)(x)}(k)=(ik)jF{f(x)}(k),kR,j=0,1,m.
  1. Gerum ráð fyrir að föll f og xf séu í L1(R). Þá gildir
F{xf(x)}(k)=iddkF{f(x)}(k),kR.

Regla 9 segir okkur hver afleiða Fourier-myndar fallsins f er.

Gerum ráð fyrir að föll f,xf,,xjf séu í L1(R). Þá gildir

F{xjf(x)}(k)=ijdjdkjF{f(x)}(k),kR.

4.1.5. Sýnidæmi

Við skoðum núna dæmi um hvernig nota má reiknireglurnar til þess að reikna Fourier-mynd falla.

Athugum fall f(x)=eax2/2 þar sem a>0. Fallið f uppfyllir afleiðujöfnu

f(x)+axf(x)=0.

Ef við reiknum Fourier-myndina af þessari jöfnu og notum reiknireglur 9, þá fáum við

0=ikˆf(k)+iaddkˆf(k).

Þetta er bara fyrsta stigs afleiðujafna fyrir Fourier-mynd fallsins f, og lausnin er

ˆf(k)=Cek22a,CR.

Til þess að finna fastann C, getum notað

C=ˆf(0)=f(x)dx=eax2/2dx=2πa.

Að lokum, fáum við

F(eax2/2)(k)=2πaek22a.

4.1.6. Eiginleikar Fourier-myndar

Nú viljum við skoða eiginleika Fourier-myndar. Gerum ráð fyrir að fall f sé t.d. samfellt eða diffranlegt og svo framvegis, hvaða eiginleika hefur Fourier-mynd fallsins f?

Setning (Riemann-Lebesgue setning)

Ef fL1(R), þá er FfC(R) og

lim

Ef við táknum mengi falla sem eru samfelld og stefna á núll þegar breytan stefnir á óendanlegt með C_0({{\mathbb R}})=\{F\in C({{\mathbb R}})\,;\, \lim_{|\xi|\to +\infty}F(\xi)=0\}, þá þýðir setningin að Fourier-ummyndun \mathcal F varpar rúminu L^1(\mathbb R) í C_0(\mathbb R).

Setning

Gerum ráð fyrir að fall f\in L^1(\mathbb R) og að f sé takmarkað. Gerum ráð fyrir að Fourier-mynd {{\cal F}}f fallsins f sé jákvæð fyrir öll k, þ.e. {{\cal F}}f(k)\ge 0. Þá er {{\cal F}}\in L^1(\mathbb R).

Athugum að ef fall f\in L^1(\mathbb R) er takmarkað (þ.e. |f|\le M), þá er f\in L^2(\mathbb R) (af því að |f|^2\le M|f|).

4.1.7. Plancerel-jafnan

Til þess að einfalda rithátt, táknum við hér Fourier-mynd falls f með \widehat f.

Gerum ráð fyrir að f\in L^1(\mathbb R) og að f sé takmarkað. Þá gildir

\int_{-\infty}^\infty |f(x)|^2 dx= {1\over 2\pi} \int_{-\infty}^\infty |\widehat{f}(k)|^2 dk\,.

Þetta er Plancherel-jafnan. Hún er alhæfing af Parseval-jöfnu fyrir Fourier-ummyndunina.

4.2. Andhverfuformúla Fouriers. Afleiðujöfnur

4.2.1. Andhverfuformúla Fouriers

Við viljum nú finna fall f ef við gerum ráð fyrir að Fourier-myndin \mathcal{F}f sé gefin. Við munum skoða og reikna út Fourier-myndina af Fourier-mynd falls f, þ.e.a.s. \mathcal{F}(\mathcal{F}f). Hugmyndin að baki er að Fourier-myndin af Fourier-mynd fallsins f gefur fallið f. Þetta er þó ekki svo einfalt. Fyrsta vandamál er að jafnvel þótt f\in L^1(\mathbb R) þýðir það ekki nauðsynlega að \mathcal{F}f sé í L^1(\mathbb R) (svo Fourier-mynd hennar er ekki endilega vel skilgreind).

Ef við gerum ráð fyrir að bæði föllin f og \mathcal{F}f séu í L^1(\mathbb R) og séu samfelld, þá er

\begin{split}({{\cal F}}{{\cal F}}f)(x) &= \int_{-\infty}^{+\infty}e^{-ix\xi} \widehat{f}(\xi) d\xi = \int_{-\infty}^{+\infty}e^{-ix\xi} \bigg(\int_{-\infty}^{+\infty}e^{-iy\xi}f(y) \, dy\bigg)\, d\xi\\ &=\int_{-\infty}^{+\infty} \bigg(\int_{-\infty}^{+\infty}e^{-i(x+y)\xi}f(y) \, dy\bigg)\, d\xi\,.\end{split}

Vandamálið nú er að við getum ekki skipt á röð heildanna, við getum ekki heildað fyrst yfir \xi og svo yfir y af því að heildið \int_{-\infty}^{+\infty} e^{-i(x+y)\xi} d\xi er ekki samleitið. Til að leysa málið, stingum við falli e^{-\varepsilon|\xi|} inn í heildið og tökum síðan markgildi \varepsilon\to 0+. Nú getum við reiknað út heildið að ofan og við fáum

\begin{split}({{\cal F}}{{\cal F}}f)(x)&=\lim_{\varepsilon\to 0} \int_{-\infty}^{+\infty}e^{-\varepsilon|\xi|} \bigg(\int_{-\infty}^{+\infty}e^{-it\xi}f(t-x) \, dt\bigg)\, d\xi\\ &=\lim_{\varepsilon\to 0} \int_{-\infty}^{+\infty}f(t-x) {{\cal F}}\{e^{-\varepsilon|\xi|}\}(t) \, dt\\ &=\lim_{\varepsilon\to 0} \int_{-\infty}^{+\infty}f(t-x) {{\cal F}}\{e^{-|\xi|}\}(t/\varepsilon) \varepsilon^{-1}\, dt\\ &=\lim_{\varepsilon\to 0} \int_{-\infty}^{+\infty}f(\varepsilon t-x) {{\cal F}}\{e^{-|\xi|}\}(t) \, dt\\ &=f(-x)\int_{-\infty}^{+\infty}\dfrac 2{1+t^2} \, dt= 2\pi f(-x).\end{split}

Að lokum getum við tekið þetta saman í eftirfarandi setningu

Setning (Andhverfuformúla Fouriers)

Gerum ráð fyrir að fall f\in L^1(\mathbb R)\cap \mathcal{C}(\mathbb R) og \widehat{f}\in L^1(\mathbb R)\cap \mathcal{C}(\mathbb R). Þá gildir

f(x) =\dfrac 1{2\pi}\int_{-\infty}^{+\infty}e^{ix\xi}\widehat f(\xi) \, d\xi = \dfrac 1{2\pi}({{\cal F}}{{\cal F}}f)(-x), \qquad x\in {{\mathbb R}}.

Setningin segir okkur að fallið f sé samfelld samantekt (superposition á ensku) af veldisvísisföllum e^{ix\xi}. Hún alhæfir framsetningu á lotubundnum föllum með Fourier-röðum til falla sem eru ekki lotubundin.

Fylgisetning

Ef \widehat{f}=\widehat{g}, þá er f=g.

Sýnidæmi

Andhverfuformúlan getur verið mjög gagnleg til þess að reikna Fourier-mynd. Við sjáum þetta með dæmi. Ef við viljum reikna Fourier-mynd falls f(x)={\sin a x\over x}, getum við notað andhverfuformúlu Fouriers og sýnidæmi 4.1.3, það er

\begin{split}\mathcal{F}\left({\sin a x\over x}\right) = \begin{cases} \pi\,, \qquad &|\xi|<a\\ 0\,, \qquad & \text{annars} \end{cases}\,.\end{split}

Ef við viljum reikna Fourier-mynd fallsins f beint út frá skilgreiningu þess, er það erfitt!

4.2.2. Földun og Fourier-ummyndun

Skilgreining

Látum f og g vera tvö föll á \mathbb R. Við skilgreinumn földun þeirra með

f\ast g(x)= \int_{-\infty}^{+\infty}f(x-t)g(t) \, dt,

fyrir öll x\in {{\mathbb R}} þannig að heildið sé til.

Eiginleikar

  1. Gerum ráð fyrir að heildið að ofan sé til, þá er
f\ast g(x)= \int_{-\infty}^{+\infty}f(x-t)g(t) \, dt = \int_{-\infty}^{\infty} f(s)g(x-s)ds = g \ast f(x)\,,

þar sem við höfum notað s=x-t.

  1. Ef f\in L^1(\mathbb R) og g er takmarkað, þá er földun þeirra skilgreind á {{\mathbb R}}.
  2. Ef f\in L^1(\mathbb R) og líka g\in L^1(\mathbb R), þá er földunin vel skilgreind, og ennfremur gildir að f\ast g er í L^1(\mathbb R).
  3. Földunin uppfyllir sömu reglur og venjulegt margfeldi uppfyllir:
\begin{split}& f\ast (\alpha g +\beta h)= \alpha (f\ast g)+\beta (f\ast h)\,, \quad \forall \alpha, \beta \in\mathbb{R}\,. \\ & f\ast g = g\ast f\,, \\ & f\ast (g\ast h)= (f\ast g)\ast h\,,\end{split}

þar sem f, g, h eru föll á \mathbb R, þ.a. földun þeirra sé vel skilgreind.

  1. Gerum ráð fyrir að fall f sé diffranlegt og faldanir f\ast g og f'\ast g séu vel skilgreindar. Þá er f\ast g diffranlegt og (f\ast g)'=f'\ast g. Ef g er líka diffranlegt, þá gildir (f\ast g)'= f\ast g'.

Við getum alhæft niðurstöðuna að ofan ef til dæmis fallið f er m-sinnum diffranlegt og f, f', \dots f^{(m)} eru takmörkuð, þá er f\ast g \in\mathcal{C}^m(\mathbb{R}) og

(f\ast g)^{(k)}(x)= (f^{(k)}\ast g)(x)\,, \qquad x\in\mathbb{R}\, \quad k=0, \dots, m.

Setning

Frá eiginleika 3, fáum við eftirfarandi setningu

Ef f\in L^1(\mathbb R) og líka g\in L^1(\mathbb R), þá er földunin f\ast g í L^1(\mathbb R) og
{{\cal F}}\{f\ast g\}(\xi)={{\cal F}}f(\xi){{\cal F}}g(\xi), \qquad \xi\in {{\mathbb R}}.

4.2.3. Afleiðujöfnur og Fourier-ummyndun

Við byrjum á að skoða afleiðujöfnu með fasta stuðla

P(D)u=(a_mD^ m+\cdots+a_1D+a_0)u=f(x).

Til þess að finna lausn á jöfnunni getum við notað Fourier-ummyndun, ef t.d. f\in L^1(\mathbb R). Munið eftir reiknireglu 8, ef við gerum ráð fyrir að u og afleiður þess séu í L^1(\mathbb R). Þá fáum við eftirfarandi niðurstöðu

Setning

Gerum ráð fyrir að f\in L^1(\mathbb R) og \widehat{f}\in L^1(\mathbb R). Gerum ráð fyrir að P(i\xi)\neq 0. Þá hefur afleiðujafnan (ref) lausn u\in L^1(\mathbb R)\cap \mathcal{C}^m (\mathbb R) sem gefin er með formúlunni
u(x)=\dfrac 1{2\pi}\int_{-\infty}^ {+\infty} e^{ix\xi} \dfrac{\widehat f(\xi)}{P(i\xi)}\, d\xi, \qquad x\in {{\mathbb R}}.

Við sjáum að fallið u sem skilgreint er að ofan uppfyllir jöfuna

\begin{split}P(D)u(x)&=\dfrac 1{2\pi}\int_{-\infty}^{+\infty}P(D_x)e^{ix\xi} \dfrac{\widehat f(\xi)}{P(i\xi)}\, d\xi= \dfrac 1{2\pi}\int_{-\infty}^{+\infty}P(i\xi)e^{ix\xi} \dfrac{\widehat f(\xi)}{P(i\xi)}\, d\xi\\ &= \dfrac 1{2\pi}\int_{-\infty}^{+\infty}e^{ix\xi} \widehat f(\xi)\, d\xi=f(x).\end{split}

Afleiðujöfnur, Fourier-ummyndun og földun

Gerum ráð fyrir að P(i\xi)\neq 0 fyrir öll \xi\in\mathbb R. Ef við táknum andhverfu Fourier-mynd falls {1\over P(i\xi)} (athugum að {1\over P(i\xi)} \in L^1(\mathbb{R})) með

E(x)= {1\over 2\pi} \int_{-\infty}^{\infty} {e^{i x \xi}\over P(i\xi)} d\xi\,, \qquad x\in\mathbb R\,,

þá fæst

\begin{split}E\ast f(x) &= \int_{-\infty}^{\infty} E(x-t) f(t)dt= \int_{-\infty}^{\infty}\left({1\over 2\pi} \int_{-\infty}^{\infty} {e^{i (x-t) \xi}\over P(i\xi)} d\xi\right)f(t) dt=\\ &={1\over 2\pi}\int_{-\infty}^{\infty}{e^{i x \xi}\over P(i\xi)}\left(\int_{-\infty}^\infty f(t) e^{-i \xi t} dt\right)d\xi= {1\over 2\pi}\int_{-\infty}^{\infty}{e^{ix\xi}\over P(i \xi)}\widehat f(\xi)\, d\xi =u(x).\end{split}

Setning

Gerum ráð fyrir að P sé margliða af stigi m með ólikar núllstöðvar \lambda_1, \dots, \lambda_{\ell} með margfeldni m_1, \dots, m_{\ell}, að P(i\xi) hafi enga núllstöð á \mathbb{R}, að Q sé margliða af stigi \le m-1 og að stofnbrotaliðun á ræða fallinu Q/P sé gefin með

\dfrac {Q(\zeta)}{P({\zeta})} =\sum\limits_{k=1}^\ell \sum\limits_{j=1}^{m_k} \dfrac{A_{jk}}{({\zeta}-{\lambda}_k)^j}.

Þá er andhverfa Fourier-mynd fallsins {\xi}\mapsto Q(i\xi)/P(i{\xi}) gefin með formúlunni

\begin{split}f(x)&= \sum_{\substack{{{\operatorname{Re\, }}}{\lambda}_k<0}} \sum\limits_{j=1}^{m_k} A_{jk} \tfrac 1{(j-1)!}H(x)x^{j-1}e^{{\lambda}_kx}\\ &-\sum_{\substack{{{\operatorname{Re\, }}}{\lambda}_k>0}} \sum\limits_{j=1}^{m_k} A_{jk} \tfrac 1{(j-1)!} H(-x)x^{j-1}e^{{\lambda}_kx}, \qquad x\neq 0.\nonumber\end{split}

Sýnidæmi

Skoðum jöfnu

-u{{^{\prime\prime}}}+\omega^ 2u=e^{-|x|}=f(x), \qquad \omega^ 2 \neq 1, \qquad x\in {{\mathbb R}}.

Við sjáum að P(X)=-X^2+\omega^2, og P(i\xi)=\xi^2+\omega^2. Fourier-mynd fallsins e^{-|x|}=f(x) er \widehat f(\xi)={2 \over 1+\xi^ 2}. Tökum Fourier-mynd jöfnunnar, þá fáum við

\xi^ 2 \widehat u(\xi)+\omega^ 2 \widehat u(\xi) = \dfrac 2{1+\xi^ 2}, \qquad \xi\in {{\mathbb R}}.

Þá er

\widehat u(\xi)= \dfrac 2{(\omega^ 2+\xi^ 2)(1+\xi^ 2)} =\dfrac 1{1-\omega^ 2}\bigg( \dfrac 1\omega {{\cal F}}\{e^{-\omega|x|}\}({\xi})-{{\cal F}}\{e^{-|x|}\}({\xi}) \bigg).

Nú getum við notað andhverfuformúlu og þá fæst loks að

u(x)= \dfrac 1{1-\omega^ 2}\bigg( \dfrac 1\omega e^{-\omega|x|} - e^{-|x|} \bigg).

4.3. Úrlausn á hlutafleiðujöfnum með Fourier-ummyndun

4.3.1. Einvíða bylgjujafnan og d’Alembert-formúla

Við skoðum einvíðu bylgjujöfnuna

\dfrac{\partial^2u}{\partial t^2} -c^2\dfrac{\partial^2u}{\partial x^2}=0,

þar sem fallið u(x,t) er skilgreint fyrir öll x \in \mathbb{R} og t \in \mathbb{R}. Leitum að slíkri lausn.

Skiptum um hnit með x = {\xi+\eta\over 2} og t = {\xi-\eta\over 2 c} og skrifum bylgjujöfnuna sem

\partial^2_{t} u(t,x)- c^2 \partial^2_x u (t,x)= -4 \,c^2 \partial^2_{\xi\eta} v(\eta,\xi)\, \qquad v(\eta,\xi) = u(x(\eta,\xi),t(\eta,\xi)).

Athugum að við notum að \partial^2_{t,x}=\partial^2_{x,t}, sem gildir til dæmis ef lausnin er tvisvar sinnum samfellt deildanleg.

Almenn lausn á jöfnunni að ofan er u(\eta, \xi)=f(\xi)+g(\eta), þar sem föllin f(\xi), g(\eta) eru ótiltekin. Þá er

u(x,t)=f(\xi(x,t))+g(\eta(x,t))= f(x+ct)+g(x-ct)\,.

Þá fæst niðurstaðan:

Setning
Sérhver lausn u\in C^2({{\mathbb R}}^2) á bylgjujöfnunni er af gerðinni u(x,t)=f(x+ct)+g(x-ct), þar sem f,g\in C^2({{\mathbb R}}). Ef u(x,t)=f_1(x+ct)+g_1(x-ct) er önnur slík framsetning á lausninni, þá er til fasti A þannig að f_1(x)=f(x)+A og g_1(x)=g(x)-A.

Fyrir gefið t_0 > 0, er graf fallsins g(x − ct_0) næstum því eins og graf fallsins g(x), eini munurinn er að grafið g(x − ct_0) er hliðrað um c t_0 til hægri. Við túlkum því fallið g(x − ct) sem bylgju sem hreyfist til hægri með hraða c og köllum það framáttarbylgju. Á svipaðan hátt er graf fallsins f(x+ct_0) hliðrað um c t_0 til vinstri, fallið f(x + ct) táknar bylgju sem hreyfist til vinstri með hraða c og kallast það bakáttarbylgja.

Við skoðum nú bylgjujöfnuna með upphafsskilyrðum, það er

\begin{split}\begin{cases} \dfrac{\partial^2u}{\partial t^2} -c^2\dfrac{\partial^2u}{\partial x^2}=0, &x\in {{\mathbb R}},\ t>0, \\ u(x,0)=\varphi(x), \quad \partial_tu(x,0)=\psi(x), &x\in {{\mathbb R}}. \end{cases}\end{split}

Við viljum finna lausn sem er í C^2({{\mathbb R}}^2), sem gefin er í setningunni að ofan. Þá þurfum við tengja f(x+ct), g(x-ct) við \varphi(x), \psi(x). Niðurstaðan er

Setning

Upphafsgildisverkefnið að ofan hefur ótvírætt ákvarðaða lausn sem gefin er með formúlunni
u(x,t)=\dfrac 12\big(\varphi(x+ct)+\varphi(x-ct)\big) +\dfrac 1{2c}\int_{x-ct}^{x+ct}\psi({\xi})\, d{\xi}.

Formúlan kallst d’Alembert-formúlan. Hún gefur almenna lausn í C^2({{\mathbb R}}^2) á upphafsgildisverkefninu.





4.3.2. Bylgjujafnan, Fourier-ummyndun og földun

Við getum skrifað d’Alembert-formúluna sem földunarheildi: Skilgreinum fall E_t sem

\begin{split}E_t(x)=E(x,t)= \begin{cases} 1/2c, &|x|\leq ct,\\ 0, &|x|>ct.\end{cases}\end{split}

þá er

\begin{split}&& \dfrac 1{2c}\int_{x-ct}^{x+ct}\psi(y)\, dy =\int_{-\infty}^{+\infty}E_t(x-y)\psi(y)\, dy = \big(E_t\ast \psi\big)(x), \\ && \dfrac 12\big(\varphi(x+ct)+\varphi(x-ct)\big) =\dfrac{\partial}{\partial t}\bigg( \dfrac 1{2c}\int_{x-ct}^{x+ct}\varphi(y)\, dy \bigg) =\dfrac{\partial}{\partial t} E_t\ast \varphi(x),\end{split}

og lausnin verður

u(x,t)=\dfrac{\partial}{\partial t}\big( E_t\ast \varphi\big)(x)+ E_t\ast \psi(x).

Við viljum nú leiða þessa formúlu út með því að nota Fourier-ummyndun. Tökum Fourier-mynd af öllum liðum sem koma fyrir í upphafsgildisverkefninu. Fyrst þurfum við að finna Fourier-myndir \partial_t u og \partial_x u.

{{\cal F}}\{\partial_t^2 u\}(\xi,t) =\int\limits_{-\infty}^{+\infty}e^{-ix\xi}\partial_t^2 u(x,t)\, dx =\partial_t^2\int\limits_{-\infty}^{+\infty}e^{-ix\xi}u(x,t)\, dx =\partial_t^2\widehat u(\xi,t).
{{\cal F}}\{{\partial}_x^2u\}({\xi},t) =\int\limits_{-\infty}^{+\infty}e^{-ix\xi}\partial_x^2u(x,t)\, dx =(i{\xi})^2\widehat u({\xi},t)=-{\xi}^2\widehat u({\xi},t),

þar sem við höfum notað reikniregluna 8 í 4.1.4.

Að lokum verður upphafsgildisverkefnið

\begin{split}\begin{cases} {\partial}_t^2\widehat u({\xi},t)+c^2{\xi}^2 \widehat u({\xi},t)=0, &{\xi}\in {{\mathbb R}},\ t>0,\\ \widehat u({\xi},0)=\widehat\varphi({\xi}), \quad {\partial}_t\widehat u({\xi},t)=\widehat{\psi}({\xi}), &{\xi}\in {{\mathbb R}}. \end{cases}\end{split}

Athugum að {\partial}_t^2\widehat u({\xi},t)+c^2{\xi}^2\widehat u({\xi},t)=0 er annars stigs venjuleg afleiðujafna í t, og \xi er bara fasti. Þá er lausnin

\begin{aligned} \widehat u({\xi},t)&= \cos(ct{\xi})\widehat\varphi({\xi}) +\dfrac{\sin(ct{\xi})}{c{\xi}}\widehat{\psi}({\xi}) \end{aligned}

En, ef við reiknum Fourier-myndin fallsins E_t sem við skilgreindum að ofan, þá er

\begin{split}\begin{aligned} \widehat E_t(\xi)&=\int_{-\infty}^{+\infty}e^{-ix\xi}E_t(x)\, dx =\dfrac 1{2c}\int_{-ct}^{ct}e^{-ix\xi}\, dx\\ &=\dfrac 1{2c}\bigg[\dfrac{e^{-ix\xi}}{-i\xi}\bigg]_{-ct}^{ct} =\dfrac{\sin(ct\xi)}{c\xi}.\end{aligned}\end{split}

Það þýðir að við getum umritað lausnina sem

\widehat u({\xi},t)=\dfrac{\partial}{\partial t}\widehat E_t({\xi})\widehat\varphi({\xi})+\widehat E_t({\xi})\widehat {\psi}({\xi}).

og niðurstaðan fyrir u fæst svo með því að taka andhvefa Fourier-mynd og nota földunarreglur.

Hliðraða bylgjujafnan

Við skoðum

\begin{split}\begin{cases} \dfrac{\partial^2u}{\partial t^2} -c^2\dfrac{\partial^2u}{\partial x^2}=f(x,t), &x\in {{\mathbb R}}, \ t>0,\\ u(x,0)=\partial_tu(x,0)=0, &x\in {{\mathbb R}}, \end{cases}\end{split}

Leitum að sérlausn á þessu verkefni. Eins og áður notum við Fourier-ummyndun og fáum

\begin{split}\begin{cases} {\partial}_t^2\widehat u({\xi},t)+c^2{\xi}^2 \widehat u({\xi},t)=\widehat f({\xi},t), &{\xi}\in {{\mathbb R}},\ t>0,\\ \widehat u({\xi},0)={\partial}_t\widehat u({\xi},0)=0, &{\xi}\in {{\mathbb R}}. \end{cases}\end{split}

Green-fall afleiðuvirkjans D_t^2+c^2{\xi}^2 er G_{\xi}(t,{\tau})=g({\xi},t-{\tau})=\sin(c(t-\tau){\xi})/c{\xi}. Athugum að g(ξ,t)=\widehat E_t({\xi})=\widehat E({\xi},t).

Þá er Fourier-mynd lausnarinnar á jöfnunni

\widehat u({\xi},t) =\int_0^t g({\xi},t-\tau)\widehat f({\xi},\tau)\, d{\tau} =\int_0^t\widehat E({\xi},t-\tau)\widehat f({\xi},\tau)\, d{\tau}.

Til þess að finna u þurfum við að nota andhverfuformúlu Fouriers, þá er

\begin{split}\begin{aligned} u(x,t)& =\dfrac 1{2{\pi}}\int_{-\infty}^{+\infty}e^{ix{\xi}} \bigg(\int_0^t \widehat E({\xi},t-\tau)\widehat f({\xi},\tau)\, d{\tau}\bigg) \, d{\xi}\label{15.4.3}\\ &=\int_0^t \bigg(\dfrac 1{2{\pi}}\int_{-\infty}^{+\infty}e^{ix{\xi}} \widehat E({\xi},t-\tau)\widehat f({\xi},\tau)\, d{\xi}\bigg) \, d{\tau}\nonumber\\ &=\int_0^t \int_{-\infty}^{+\infty} E(x-y,t-\tau)f(y,\tau)\, dy\, d{\tau}.\nonumber\end{aligned}\end{split}

Ef við viljum skrifa þetta sem földunarheildi þurfum við að framlengja föllin fyrir öll t. Við höfum E(x,t) = 0 ef t < 0 og ef við skilgreinum f(x,t) = 0 fyrir t < 0, þá fæst

u(x,t) = E\ast f(x,t), \qquad x\in\mathbb{R}, t>0

þar sem \ast stendur hér fyrir földun falla af tveimur breytistærðum sem er skilgreind með sambærilegum hætti og áður.

Þetta má einnig rita sem

\begin{split}\begin{aligned} u(x,t) &=\int_0^t \int_{-\infty}^{+\infty} E(x-y,t-\tau)f(y,\tau)\, dy\, d{\tau}\\ &=\dfrac 1{2c} \int_0^t \int_{x-c(t-\tau)}^{x+c(t-\tau)} f(y,{\tau})\, dyd{\tau}\nonumber\\ &=\dfrac 1{2c}\iint\limits_{T(x,t)}f(y,{\tau})\, dyd{\tau},\nonumber\end{aligned}\end{split}

þar sem T(x,t) er þríhyrningurinn í (y,\tau)-planinu með hornpunktana (x, t), (x − ct, 0) og (x + ct, 0). Þríhyrningurinn kallast *ákvörðunarsvæði punktins (x,t).

4.3.3. Varmaleiðnijafnan, Fourier-ummyndun og földun

Við lítum nú á varmaleiðnijöfnuna með upphafsskilyrðum

\begin{split}\begin{cases} \dfrac{{\partial}u}{\partial t} -{\kappa}\dfrac{\partial^2u}{\partial x^2}=0, &x\in {{\mathbb R}}, \ t>0,\\ u(x,0)={\varphi}(x), &x\in {{\mathbb R}}, \end{cases}\end{split}

Eins og áður viljum við finna lausn með því að nota Fourier-ummmyndun. Tökum Fourier-mynd af öllum liðunum og þá fæst að Fourier-mynd fallsins u þarf að uppfylla

\begin{split}\begin{cases} \partial_t\widehat u({\xi},t) +{\kappa}{\xi}^2\widehat u({\xi},t)=0, &{\xi}\in {{\mathbb R}}, \ t>0,\\ \widehat u({\xi},0)=\widehat {\varphi}({\xi}), &{\xi}\in {{\mathbb R}}. \end{cases}\end{split}

Nú verður jafnan \partial_t\widehat u({\xi},t)+{\kappa}{\xi}^2\widehat u({\xi},t)=0 einfaldlega fyrsta stigs afeiðujafna í t, og lausn hennar er \widehat u({\xi},t)=e^{-{\kappa}t{\xi}^2}\widehat {\varphi}({\xi}).

Við viljum finna lausn sem földunheildi. Athugum að

\begin{split}e^{-{\kappa}t{\xi}^2} = \mathcal{F}(E)(\xi)\, \qquad E(x,t)=E_t(x)=\begin{cases} \dfrac 1{\sqrt{4{\pi}{\kappa}t}}e^{-x^2/4{\kappa}t}, &x\in {{\mathbb R}}, \ t>0,\\ 0, &x\in {{\mathbb R}}, \ t\leq 0.\end{cases}\end{split}

Þá er \widehat u({\xi},t)=e^{-{\kappa}t{\xi}^2}\widehat {\varphi}({\xi})= \widehat{E_t} ({\xi})\widehat {\varphi}({\xi}).

Fallið E kallast hitakjarni eða varmaleiðnikjarni.

Til þess að skilja lausnina er gott að skoða eiginleika hitakjarnans E:

\begin{split}\begin{aligned} 1. & \lim\limits_{t\to 0+} E_t(x) = \begin{cases} +{\infty}, &x=0,\\ 0, &x\neq 0,\end{cases} \\ 2. & \int_{-{\infty}}^{+{\infty}} E_t(x)\, dx =\int_{-{\infty}}^{+{\infty}} \dfrac 1{\sqrt{\pi}}e^{-y^2}\, dy = 1\,,\\ 3. & \,({\partial}_t-{\kappa}{\partial}_x^2)E(x,t)=0, \qquad t>0\,. \end{aligned}\end{split}

Þá getum við notað andhverfuformúlu Fouriers og við fáum:

u(x,t)=E_t\ast {\varphi}(x)=\int_{-{\infty}}^{+{\infty}} \dfrac 1{\sqrt{4{\pi}{\kappa}t}}e^{-(x-y)^2/4{\kappa}t}{\varphi}(y)\, dy, \qquad t>0.

Það er ekki erfitt að sjá að lausn u(x,t)=E_t\ast {\varphi}(x) uppfyllir upphafsgildisverkefnið að ofan með því að nota eingileika hitakjarnans E:

({\partial}_t-{\kappa}{\partial}_x^2)u(x,t) =\int_{-{\infty}}^{+{\infty}} ({\partial}_t-{\kappa}{\partial}_x^2)E(x-y,t) {\varphi}(y)\, dy=0.
\begin{split}\begin{aligned} \lim\limits_{t\to 0+} u(x,t) &= \lim\limits_{t\to 0+} E_t\ast {\varphi}(x) \\ &=\int_{-{\infty}}^{+{\infty}} \dfrac 1{\sqrt{\pi}}e^{-y^2}\lim\limits_{t\to 0+} {\varphi}(x-\sqrt{4{\kappa}t}y)\, dy\\ &={\varphi}(x)\int_{-{\infty}}^{+{\infty}} \dfrac 1{\sqrt{\pi}}e^{-y^2}\, dy ={\varphi}(x).\end{aligned}\end{split}

Þá skiljum við eftirfarandi setningu

Setning

Gerum ráð fyrir að \varphi sé samfellt og takmarkað fall á {{\mathbb R}}. Þá hefur upphafsgildisverkefnið að ofan lausn u sem gefin er með formúlunni
u(x,t)=E_t\ast \varphi(x)=\int_{-\infty}^{+\infty}E_t(x-\xi)\varphi(\xi)\, d\xi, \qquad x\in {{\mathbb R}}, \ t>0,

þar sem hitakjarninn er gefinn með formúlunni

E(x,t)=E_t(x)=H(t) \dfrac 1{\sqrt{4{\pi}{\kappa}t}}e^{-x^2/4{\kappa}t}, \qquad (x,t)\neq (0,0).

Hliðraða varmaleiðnijafnan með óhliðruðum upphafsskilyrðum

Við lítum nú á hliðruðu varmaleiðnijöfnuna með óhliðruðu upphafsskilyrði, þ.e.

\begin{split}\begin{cases} \dfrac{{\partial}u}{\partial t} -{\kappa}\dfrac{\partial^2u}{\partial x^2}=f(x,t), &x\in {{\mathbb R}}, \ t>0,\\ u(x,0)=0, &x\in {{\mathbb R}}. \end{cases}\end{split}

Leitum að sérlausn á henni. Við tökum Fourier-myndina af öllum liðunum

\begin{split}\begin{cases} \partial_t\widehat u({\xi},t) +{\kappa}{\xi}^2\widehat u({\xi},t)=\widehat f({\xi},t), &{\xi}\in {{\mathbb R}}, \ t>0,\\ \widehat u({\xi},0)=0, &{\xi}\in {{\mathbb R}}. \end{cases}\end{split}

Skoðum jöfnuna að ofan: hún er fyrsta stigs hliðruð afleiðujafna í t. Við getum notað Green-fall, og það er G_\xi(t,\tau)=e^{-\kappa(t-\tau)\xi^2}=\widehat E_{t-\tau}(\xi).

Eins og áður við skrifum við Fourier-mynd lausnar og eftir það tökum við andhverfu Fourier-myndina. Þá er

\widehat u({\xi},t)=\int_0^te^{-{\kappa}(t-{\tau})x^2}\widehat f({\xi},t)\, d{\tau} = \int_0^t\widehat E_{t-{\tau}}({\xi})\widehat f({\xi},t)\, d{\tau}.
\begin{split}\begin{aligned} u(x,t)&=\dfrac 1{2{\pi}}\int_{-\infty}^{+\infty}e^{ix{\xi}} \bigg(\int_0^t\widehat E_{t-{\tau}}({\xi})\widehat f({\xi},{\tau})\, d{\tau} \bigg)\, d{\xi}\\ &=\int_0^t\bigg( \dfrac 1{2{\pi}}\int_{-\infty}^{+\infty}e^{ix{\xi}} \widehat E_{t-{\tau}}({\xi})\widehat f({\xi},{\tau})\, d{\xi}\bigg)\, d{\tau}\\ &=\int_0^t \int_{-\infty}^{+\infty} E(x-y,t-\tau)f(y,{\tau})\, dy d{\tau} \\ &= E\ast f(x,t) \end{aligned}\end{split}

Við fáum eftirfarandi niðurstöðu

Setning

Gerum ráð fyrir að f sé samfellt fall á opna efra hálfplaninu \{(x,t); t>0\}, sé takmarkað á lokuninni \{(x,t); t\geq 0\} og taki gildið 0 á neðra hálfplaninu \{(x,t); t<0\}. Gerum ráð fyrir að {\varphi} sé samfellt takmarkað fall á {{\mathbb R}}. Þá hefur upphafsgildisverkefnið að ofan ótvírætt ákvarðaða lausn u, sem gefin er með formúlunni
u(x,t)=E_t\ast {\varphi}(x)+E\ast f(x,t), \qquad x\in {{\mathbb R}},\ t>0,

þar sem E táknar hitakjarnann, sem skilgreindur er með formúlunni

E(x,t)=E_t(x)=H(t) \dfrac 1{\sqrt{4{\pi}{\kappa}t}}e^{-x^2/4{\kappa}t}, \qquad (x,t)\neq (0,0).

Hliðraða varmaleiðnijafnan með hliðruðu upphafsskilyrði

Upphafsgildisverkefnið er núna

\begin{split}\begin{cases} \dfrac{{\partial}u}{\partial t} -{\kappa}\Delta u=f(x,t), &x\in {{\mathbb R}}^n, \ t>0,\\ u(x,0)=\lim\limits_{t\to 0+}u(x,t)={\varphi}(x), &x\in {{\mathbb R}}^n, \end{cases}\end{split}

Við gerum ráð fyrir að f sé samfellt fall á \{(x,t)\in {{\mathbb R}}^n\times {{\mathbb R}}; t\geq 0\}, {\varphi} sé samfellt fall á {{\mathbb R}}^n og bæði f og {\varphi} séu takmörkuð.

Hitakjarninn er

E(x,t)=E_t(x)=H(t) \dfrac 1{\big(4{\pi}{\kappa}t\big)^{n/2}}e^{-x^2/4{\kappa}t}, \qquad x\in {{\mathbb R}}^n,\ (x,t)\neq (0,0),

og lausnin verður

u(x,t)=E_t\ast {\varphi}(x)+E\ast f(x,t), \qquad x\in {{\mathbb R}}^n, t>0.

4.4. Fourier-ummyndun og leifareikningur

Við skoðum hér hvernig við getum reiknað Fourier-myndir og andhverfu þeirra með því að nota leifareikning. Við byrjum á að setja fram fyrstu niðurstöðu fyrir Fourier-myndir.

Munið að við táknum með \mathcal O(X) mengi allra fágaðra falla á X.

4.4.1. Fourier-myndir reiknaðar með leifareikningi

Setning

Látum fall f\in L^1({{\mathbb R}})\cap {{\cal O}}({{\mathbb C}}\setminus A), þar sem A er endanlegt mengi. Gerum ráð fyrir að \lim\limits_{r\to \infty}\max_{|z|=r}|f(z)|=0. Táknum efra hálfplanið með H_+=\{z\in {{\mathbb C}}; {{\operatorname{Im\, }}}z>0\} og neðra hálfplanið með H_-=\{z\in {{\mathbb C}}; {{\operatorname{Im\, }}}z<0\}. Þá er
\begin{split}\widehat f(\xi) = \begin{cases} 2\pi i\sum_{\alpha\in A\cap H_+} {{\operatorname{Res}}}(e^{-iz\xi}f(z),\alpha), & \xi < 0,\\ -2\pi i\sum_{\alpha\in A\cap H_-} {{\operatorname{Res}}}(e^{-iz\xi}f(z),\alpha), & \xi > 0. \end{cases}\end{split}

Sýnidæmi

Skoðum fall f(x)=1/(1+x^2), x\in {{\mathbb R}}. Athugum að fallið f er jafnstætt, svo samkvæmt reglu 6 er Fourier-mynd þess jafnstæð. Þá getum við reiknað Fourier-mynd fyrir \xi<0, og eftir það framlengjt hana samkvæmt því. Fallið f hefur eitt skaut í x=i á H_+ og \max_{|z|=r}|f(z)| \le {1\over r^2-1} sem stefnir á 0 þegar r stefnir á óendanlegt. Þá beitum við setningunni að ofan og fáum

\widehat f(\xi) = 2\pi i {{\operatorname{Res}}}\bigg(\dfrac{e^{-iz\xi}}{1+z^2},i\bigg) =\pi e^{\xi}, \qquad \xi<0.

Að lokum fæst

\widehat f(\xi) =\pi e^{-|\xi|}, \qquad \xi\in {{\mathbb R}}.

4.4.2. Andhverfar Fourier-myndir reiknaðar með leifareikningi

Á svipaðan hátt höfum við niðurstöðu fyrir andhverfar Fourier-myndir.

Setning

Gerum ráð fyrir því að f\in L^1({{\mathbb R}})\cap PC^1({{\mathbb R}}), að það sé hægt að framlengja skilgreiningarsvæði Fourier–myndarinnar \widehat f, þannig að \widehat f\in {{\cal O}}({{\mathbb C}}\setminus A), þar sem mengið A er endanlegt og \lim\limits_{r\to +\infty}\max_{|\zeta|=r}|\widehat f(\zeta)|=0. Þá er
\begin{split}\tfrac 12 (f(x+)+f(x-))=\begin{cases} i\sum\limits_{\alpha\in A\cap H_+}{{\operatorname{Res}}}\big(e^{ix\zeta}\widehat f(\zeta),\alpha\big), & x>0\\ -i\sum\limits_{\alpha\in A\cap H_-}{{\operatorname{Res}}}\big(e^{ix\zeta}\widehat f(\zeta),\alpha\big), & x<0. \end{cases}\end{split}

Athugum að ef fallið f er samfellt þá er \tfrac 12 (f(x+)+f(x-))= f(x).

Sýnidæmi

Lítum á \widehat f(\xi)=\xi/(\xi^2+4\xi+5). Fallið \widehat f hefur tvö skaut í zeta_1 = -2+i\in H_+ og \zeta_2 = -2-i\in H_-. Ennfremur er það hvorki jafnstætt né oddstætt, svo við þurfum að reikna báðar leifar:

\begin{split}\begin{gathered} i{{\operatorname{Res}}}\bigg( \dfrac{e^{ix\zeta}\zeta}{\zeta^2+4\zeta+5},-2+i\bigg) = (-1+i/2)e^{-x-2ix},\\ -i{{\operatorname{Res}}}\bigg( \dfrac{e^{ix\zeta}\zeta}{\zeta^2+4\zeta+5},-2-i\bigg) = (-1-i/2)e^{x-2ix}.\end{gathered}\end{split}

Að lokum fáum við samkvæmt setningunni að ofan

\begin{split}f(x) =\begin{cases} (-1+i/2)e^{-x-2ix}\,, \qquad & x>0\\ (-1-i/2)e^{x-2ix}\,, \qquad & x<0 \end{cases}\end{split}

sem við getum umskrifað líka sem f(x)=-(1-i{{\operatorname{sign}}}(x)/2)e^{-|x|-2ix}, fyrir öll x\in\mathbb{R}.

4.5. Laplace-ummyndun og leifareikningur

Rifjum upp að

  1. Ef fall f á \mathbb{R_+} er af veldisvísisgerð, þá eru til fastar M>0 og c>0 þ.a.
(1)|f(t)|\leq Me^{c t}, \qquad t\in {{\mathbb R}}_+.
  1. Skilgreining á Laplace-mynd er
(2)\mathcal L{f}(s)= \int_{0}^\infty e^{-s t} f(t) dt \,, \qquad s\in \mathbb C\,,

þar sem f er skilgreint á \mathbb{R_+} með gildi í \mathbb C, og er heildanlegt á sérhverju lokuðu og takmörkuðu bili á \mathbb{R_+}.

4.5.1. Andhverfar Laplace-myndir

Setning: Andhverfuformúla Fourier-Mellin

Gerum ráð fyrir að fall f:{{\mathbb R}}_+\to {{\mathbb C}} sé í PC^1 (\mathbb R) og sé af veldisvísisgerð (1). Þá gildir um sérhvert \xi> c og sérhvert t> 0
\begin{split}\begin{aligned} \label{7.2.2} \tfrac 12(f(t+)+f(t-))& = \lim_{R\to +\infty} \dfrac 1{2\pi} \int_{-R}^{+R}e^{(\xi+i\eta)t}{{\cal L}}f(\xi+i\eta) \, d\eta \\ &= \lim_{R\to +\infty} \dfrac 1{2\pi i} \int_{\xi-iR}^{\xi+iR}e^{\zeta t}{{\cal L}}f(\zeta) \, d\zeta. \nonumber\end{aligned}\end{split}

Ef \mathcal{L} f(\xi+i \eta)\in L^1(\mathbb R) sem fall af \eta, þá er f samfellt í t og

\begin{split}\begin{aligned} f(t)&= \dfrac 1{2\pi} \int_{-\infty}^{+\infty}e^{(\xi+i\eta)t}{{\cal L}}f(\xi+i\eta) \, d\eta \\ &= \dfrac 1{2\pi i} \int_{\xi-i\infty}^{\xi+i\infty}e^{\zeta t}{{\cal L}}f(\zeta) \, d\zeta. \nonumber\end{aligned}\end{split}

Athugum að \int_{\xi-i\infty}^{\xi+i\infty} og \int_{\xi-iR}^{\xi+iR} tákna heildi eftir línunni \{\xi+i \eta; \eta \in \mathbb{R}\}.

Setning

Látum f og g vera tvö samfelld föll af veldisvísisgerð á \mathbb{R_+}, og gerum ráð fyrir að \mathcal{L}f(\alpha_j)=\mathcal{L}g(\alpha_j), þar sem \{\alpha_j\} er runa af ólíkum punktum, \alpha_j\to\alpha, \operatorname{Re}\alpha_j>c, \operatorname{Re}\alpha>c. Þá er f(t)=g(t).

4.5.2. Andhverfar Laplace-myndir reiknaðar með leifareikningi

Hér viljum við hafa praktiskar aðferðir til þess að reikna heildi í setningunni. Við getum notað leifareikning og við byrjum á að skoða niðurstöðuna fyrst.

M_r táknar hálfhringinn sem stikaður er með \gamma_r(\theta)=\xi+i r e^{i\theta}, \theta\in [0, \pi].

Setning

Gerum ráð fyrir að fall f:{{\mathbb R}}_+\to {{\mathbb C}} sé í PC^1 (\mathbb R) og sé af veldisvísisgerð (1). Gerum ráð fyrir að hægt sé að framlengja \mathcal{L}f yfir í fágað fall á \mathbb C\setminus A, þar sem A er endanlegt mengi. Ef \xi>c og \lim\limits_{r\to +\infty}\max_{\zeta\in M_r}|{{\cal L}}f(\zeta)|=0, þá er
(3)\frac 12(f(t+)+f(t-))= \sum_{\alpha\in A}{{\operatorname{Res}}}(e^{\zeta t}{{\cal L}}f(\zeta),\alpha) \qquad t>0.

Ef f er samfellt, þá er

f(t)= \sum_{\alpha\in A}{{\operatorname{Res}}}(e^{\zeta t}{{\cal L}}f(\zeta),\alpha).

4.5.3. Andhverfar Laplace-myndir og afleiðujöfnur

Við skoðum afleiðujöfnu með fastastuðla

P(D)u=(D^m+a_{m-1}D^{m-1}+\cdots+a_1D+a_0)u=f(t).

Til þess að leysa jöfnuna getum við notað Green-fallið G(t,\tau)=g(t-\tau). Munið að Laplace-mynd fallsins g er gefin með

{{\cal L}}g(\zeta)=\dfrac 1{P(\zeta)}.

Nú samkvæmt setningunni, getum við reiknað út Green-fallið g með formúlunni (3). Þá er

(4)g(t)= \sum\limits_{\alpha\in{\cal N}(P)} {{\operatorname{Res}}}\bigg( \dfrac {e^{t\zeta}}{P(\zeta)},\alpha\bigg).

4.5.4. Sýnidæmi

Lítum á afleiðujöfnu

P(D)u=(D^4-2 D^3+2 D^2-2 D+1)u=f(t)

með óhliðruðu upphafsskilyrðunum

u(0)=\dots=u^{(3)}(0)=0.

Við reiknum út Green-fallið með því að nota Laplace-ummyndun og leifareikning. Samkvæmt formúlunni (4), þurfum við að reikna kennimargliðuna P(\zeta). Þá er

P(\zeta)= \zeta^ 4-2\zeta^ 3+2\zeta^ 2-2\zeta+1 = (\zeta-1)^ 2(\zeta-i)(\zeta+i).

{1\over P(\zeta)} hefur skaut í 1, i, -i, og við fáum

\begin{split}\begin{aligned} g(t)&= \sum\limits_{\alpha=1,i,-i} {{\operatorname{Res}}}\bigg(\dfrac{e^{\zeta t}} {(\zeta-1)^ 2(\zeta-i)(\zeta+i)},\alpha\bigg)\\ &= \left.\dfrac d{d\zeta} \dfrac{e^{\zeta t}}{(\zeta-i)(\zeta+i)} \right|_{\zeta=1} + \dfrac{e^{it}}{(i-1)^ 2(2i)} + \dfrac{e^{-it}}{(-i-1)^ 2(-2i)}\\ &= \left.\dfrac{te^{\zeta t}}{\zeta^ 2+1}\right|_{\zeta=1} +\left.\dfrac{e^{\zeta t}(-2\zeta)}{(\zeta^ 2+1)^ 2}\right|_{\zeta=1} +\dfrac{e^{it}}4+\dfrac{e^{-it}}4\\ &=\tfrac 12 te^ t -\tfrac 12 e^ t +\tfrac 12\cos t.\end{aligned}\end{split}

Að lokum er lausnin gefin með

u(t) = \int_0^t G(t,\tau) f(\tau) d\tau = \int_0^t \left(\tfrac 12 (t-\tau)e^{(t-\tau)} -\tfrac 12 e^{(t-\tau)} +\tfrac 12\cos (t-\tau)\right) f(\tau) d\tau